ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: STOP THE MALLS!!!

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: STOP THE MALLS!!!: "ΠΩΣ ΤΑ MALLS ΚΑΙ Η, ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδ..."

STOP THE MALLS!!!

ΠΩΣ ΤΑ MALLS ΚΑΙ Η, ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΑ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ

Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη

Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing

Συμβούλου Επικοινωνίας

ghatzidakis@fulfill.gr

Jorge@guerilla.gr

GiorgosHatzidakis @ facebook

Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin

HatzidakisGiorg @ twitter

Ας ξεκινήσω δηλώνοντας ότι λατρεύω τα ψώνια. Οι αγορές ρούχων, βιβλίων, αντικών, αξεσουάρ και υλικών σπιτιού μου είναι τόσο ευχάριστες ώστε πολλές φορές ψωνίζω για τη σύντροφό μου ή και για τρίτους. Είμαι βέβαιος ότι η διαδικασία εντοπισμού ευκαιριών λειτουργεί αγχολυτικά, ενώ παράλληλα υποκαθιστά το κυνήγι, για το οποίο κάθε άντρας είναι γενετικά προγραμματισμένος…

Και πώς να μην αρέσουν οι αγορές σε κάποιον που ζει στην Ελλάδα; Πολύ πριν οι καθηγητές μου μιλήσουν για shoppertainment (όρος που περιγράφει τη διαδικασία μετατροπής των αγορών από υποχρέωση σε ευχάριστη απασχόληση και την παροχή ολοκληρωμένων εμπειριών στους αγοραστές), εμείς στην ηλιόλουστη χώρα μας το απολαμβάναμε κατά το 90% του χρόνου. Βόλτα στα μαγαζιά, άραγμα σε πλατείες για καφέ και κουβέντα, φαγητό, μπαράκι και σινεμά ήταν στην ημερησία διάταξη του Π/Σ/Κ. Τώρα, πως μας έπεισαν να τα ανταλλάξουμε όλα αυτά για το κλείδωμα σε διαστροφικά μεγαθήρια-κελιά, είναι αντικείμενο μελέτης για την κοινωνιολογία, την ψυχολογία αλλά και την ψυχιατρική θα έλεγα!

Η ιστορία των MALL στην Ελλάδα έχει όλα τα συστατικά ανοργανωσιάς και προχειρότητας στη λήψη αποφάσεων εκ μέρους της κεντρικής κυβέρνησης και των ΟΤΑ, ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όζει σκανδάλου ο τρόπος που επετράπη η ανάπτυξή τους, πρακτικά εντός του οικιστικού ιστού. Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι θιγόμενοι καταστηματάρχες και ιδιοκτήτες ακινήτων δεν αντέδρασαν δυναμικά στη θεαματική καταπάτηση των δικαιωμάτων τους… Το τελικό αποτέλεσμα είναι η παρούσα πανσπερμία MALLS.

Την κατάσταση επιδείνωσε εξαιρετικά η «εξέγερση» του Δεκεμβρίου 2008 και οι παραφυάδες της. Εδώ και 2,5 πλέον χρόνια, στο μόνιμο βραχνά των «μεθεόρτιων» του Πολυτεχνείου, προστέθηκε η συστηματική αποδόμηση του κέντρου της Αθήνας με κάθε ευκαιρία, από ομάδες χουλιγκάνων και βανδάλων που ονομάζουν εαυτούς προοδευτικούς, ακολουθούμενους από ορδές λεηλατούντων λαθρομεταναστών (ιδέ σχετικές συνεντεύξεις Μαροκινών, Αλγερινών, γύφτων και άλλων «ευγενών» φυλών που ευθαρσώς παραδέχονται ότι επωφελούνται των ταραχών για να κλέψουν). Προφανώς, οι ανωτέρω «κύριοι» δεν επισκέπτονται τα πραγματικά «άντρα του καταναλωτισμού και του καπιταλισμού» που αποτελούν τα MALL, αλλά επιδίδονται στις «αθλοπαιδιές» τους ενάντια στους μικροαστούς του κέντρου. Εντύπωση επίσης προκαλεί η οργή με την οποία καταστρέφουν το δημόσιο πλούτο, την ίδια ώρα που κόπτονται για τις ιδιωτικοποιήσεις…

Οι επιπτώσεις είναι καταστροφικές σε πολλαπλά επίπεδα:

Α. Τα καταστήματα του Κέντρου των πόλεων, αλλά και τα συνοικιακά, μένουν άδεια

Θεωρητικά αυτό δεν απασχολεί τους νεοφιλελεύθερους διοικούντες μας, γιατί απλά αποτελεί μια μετακίνηση εσόδων από ιδιώτες σε ιδιώτες. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρότερη. Τα καταστήματα που μένουν άδεια ανήκουν κυρίως:

Ø      Σε Ταμεία, όπως το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο ΟΑΕΕ κ.ο.κ.

Ø      Σε κληροδοτήματα νοσοκομείων, γηροκομείων κ.ο.κ.

Ø      Σε εκκλησίες, μονές κλπ.

Ø      Σε μικρομεσαίους ιδιώτες, που πολλές φορές τα αγόρασαν με θυσίες ετών και πρόβλεψη συμπλήρωσης της πενιχρής συντάξεώς τους

Ø      Στους ίδιους τους καταστηματάρχες

Οικονομικά λοιπόν, αυτό που συμβαίνει είναι μια ακόμη (μετά τη μεθοδευμένη και οργιωδώς οργανωμένη από την κυβέρνηση Σημίτη – ελέω Χρηματιστηρίου) μετακίνηση χρήματος από τις μικρομεσαίες τάξεις προς το πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Όμως επιπρόσθετα χάνονται έσοδα των ταμείων και των κοινωφελών οργανισμών προς όφελος τρίτων (θυμίζω το πρόσφατο παράδειγμα του Γηροκομείου Αθηνών που αδυνατούσε πρόσφατα να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις του λόγω του περιορισμού των εσόδων του από ενοίκια) που όχι μόνο δε συνεισφέρουν στην οικονομία της χώρας, αλλά ληστρικά εξάγουν τα κέρδη τους. Αναρωτιέται κανείς πώς τα επέτρεψε αυτά μια «σοσιαλιστική» κυβέρνηση και πως συνεχίζει να τα επιτρέπει μια ακόμη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση σε περίοδο οικονομικής κρίσης άνευ προηγουμένου…

Β. Η κίνηση στους πρώην εμπορικούς δρόμους μειώνεται

Εκεί όπου άλλοτε ανθούσε το εμπόριο και οι άνθρωποι ανέμελα περιδιάβαιναν, τώρα βλέπουμε θλιβερά απομεινάρια, κλειστά καταστήματα, σκουπίδια και δυστυχία. Και επειδή «η φύση απεχθάνεται το κενό» ή γιατί abyssus abyssum invocat, τα εν λόγω σημεία έχουν γεμίσει εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες, ναρκομανείς και λαθρέμπορους θανάτου, πόρνες και πόρνους (γιατί δυστυχώς οι συνέλληνές μας έχουν ξεπέσει και σε αυτό το βίτσιο…), κακοποιά στοιχεία και ταλαίπωρους άστεγους συμπολίτες μας που προσπαθούν να επιβιώσουν με τα αποφάγια των εισβολέων…

Είναι φυσικό ότι έτσι ελαχιστοποιείται η όποια πιθανότητα επιβίωσης των εναπομεινάντων καταστημάτων των Ελλήνων στα κέντρα των πόλεων μας. Ακόμα και οι πιο φιλοπρόοδοι και εργατικοί μετανάστες γρήγορα απογοητεύονται και εγκαταλείπουν (παράδειγμα το εξαιρετικό PAKINDIA εστιατόριο της πλατείας Θεάτρου που το εγκατέλειψαν έντρομοι οι ιδιοκτήτες του…) βορά στους χειρότερους το πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ…

Γ. Φυσικό επακόλουθο να κλείνουν και όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις των εν λόγω περιοχών

Με δεδομένη την προαναφερθείσα υποβάθμιση (μετριοπαθής όρος), καταρρέουν σιγά-σιγά και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις του κέντρου. Τα ξενοδοχεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, αφού στη γενικότερη μείωση τουρισμού προστέθηκε ο φόβος για επιθέσεις από αλλοδαπούς και άλλα κακοποιά στοιχεία (πρόσφατα διάβαζα συνέντευξη ξενοδόχου του κέντρου που «επιστρατεύει» συγγενείς και φίλους σε κάθε άφιξη τουριστών για να μην τους επιτεθούν την ώρα που αποβιβάζονται από τα πούλμαν!!!).

Κάτι που συχνά-πυκνά παραβλέπουν τα δημοσιεύματα είναι ότι η πλειοψηφία αυτών των ξενοδοχείων ανήκει (ως κτήρια) σε κληροδοτήματα, ταμεία κλπ. Οπότε η ζημιά για το κοινωνικό σύνολο πολλαπλασιάζεται.

Δ. Στη συνέχεια εγκαταλείπονται και τα σπίτια

Στην Ελλάδα ευτυχήσαμε να έχουμε μοντέλο «μικτής αστικής ανάπτυξης». Δηλαδή δεν είχαμε περιοχές καθαρά εμπορικές και άλλες αποκλειστικά οικιστικές (με εξαίρεση «προ-κατ» προάστια τύπου Ψυχικό). Αυτό είναι πολύ υγιέστερο μοντέλο, αφού έδινε τη δυνατότητα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού να εργάζεται δίπλα στο σπίτι του, αποφεύγοντας άσκοπες μετακινήσεις. Ανήκω στους ελάχιστους τυχερούς που εδώ και 11 χρόνια ζω και εργάζομαι σε σημεία που δεν απέχουν πάνω 500 μέτρα (εδώ και 2 χρόνια, ελέω κρίσης και εφορίας, ζω κι εργάζομαι στον ίδιο χώρο) και διαβεβαιώνω οποιονδήποτε ότι είναι πραγματικά καταπληκτικό.

Δυστυχώς, το κύμα εγκατάλειψης του κέντρου που ξεκίνησε η νεοπλουτίστικα άναρχη δόμηση των προαστίων, το ολοκληρώνει στις μέρες μας η εγκατάλειψη των καταστημάτων και η επέλαση των εισβολέων. Πλέον στο κέντρο μένουν όσοι δεν έχουν παιδιά (άρα ανησυχία για το τι θα τους συμβεί στα σχολεία, που νέμονται οργανωμένες ομάδες από αλλοδαπάκια), όσοι δεν έχουν χρήματα και κάποιοι γραφικοί, αμετανόητοι και ακατανόητοι λάτρεις του…

Ε. Έπειτα έρχονται οι επιτήδειοι

Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες για υπουργούς, πολιτευτές, ηθοποιούς, προέδρους τραπεζών και άλλους διαπλεκόμενους που αγοράζουν σε τιμή ευκαιρίας τα κουφάρια της αστικής μας παράδοσης. Σε παλιότερους καιρούς, όταν το κρατικό χρήμα έρεε άφθονο, τα εν λόγω κτήρια γρήγορα αξιοποιούνταν οδηγώντας σε τερατουργήματα λαϊκολάγνας (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός) ανάπτυξης του τύπου ΨΥΡΡΗ. Τώρα απλά θα περιμένουν, δε γνωρίζω τι…

Ένα ακόμη χειρότερο φαινόμενο είναι η εξαγορά από αλλοδαπούς σε εξευτελιστικές τιμές. Πρόσφατα πελάτης μου σε μεγάλη τράπεζα μου διηγήθηκε ιστορία με κινέζο (!!!) που, προφανώς με συνένοχο τραπεζικό, δανείστηκε 1.200.000 ευρώ (πολλά !!!) για την αγορά ακινήτων στη Σοφοκλέους, αξιολογούμενα στην αντικειμενική τους αξία (πάρα πολλά !!!). Για όσους δε γνωρίζουν την περιοχή, απλά να πω ότι τα εκεί ακίνητα δεν «πιάνουν» ούτε δέκατα της αντικειμενικής τους αξίας… Όταν αποκαλύφτηκε η απάτη, ο κινέζος απλά επέστρεψε 900.000 ευρώ με χαρακτηριστική ευκολία (τα υπόλοιπα μάλλον τα πληρώσαμε μέσω επιδοτήσεων στην Τράπεζα εμείς τα αιώνια κορόιδα…).

ΣΤ. Στο ενδιάμεσο οι λιανέμποροι υφίστανται επιπτώσεις

Το δυσβάστακτο κόστος μετακίνησης σε κάποιο από τα τερατουργήματα που αποκαλούν MALL, με δέλεαρ την ασφάλεια (στη χώρα μας που προ 10ετίας ήταν παράδεισος ασφαλείας στην ΕΕ) και τα υποτιθέμενα πλήθη που θα συρρέουν, δεσμεύει τους λιανέμπορους στο άρμα του κάθε επίδοξου ιδιοκτήτη. Στο εξής συναρτά την τύχη του από την τύχη του κλουβιού στο οποίο ελπίζει να παγιδεύσει όσο το δυνατό περισσότερους πελάτες. Και δυστυχώς αυτοί παγιδεύονται…

Ζ. Το δυστοπικό μέλλον

Μια απλή γραμμική προβολή οδηγεί νομοτελειακά σε σενάρια που όταν τα διάβαζα στην αγαπημένη μου Επιστημονική Φαντασία τα θεωρούσα ακραία. Πανικόβλητοι άνθρωποι οχυρωμένοι σε σπίτια ή συγκροτήματα κατοικιών που «εξορμούν» για τις αγορές τους σε μπούνκερ-MALL. Εκεί επιδίδονται σε αυτό το νευρωτικό, κατευθυνόμενο ξέσπασμα αγορών που βαφτίσαμε shopping νομίζοντας ότι διασκεδάζουν (δεν είναι τυχαία η έξαρση του compulsive buying behaviour των ημερών μας – έχω τουλάχιστον 5 γνωστούς και φίλους που πάσχουν). Απαραίτητη γαρνιτούρα-shoppertainment τα περίφημα multiplex (άλλη ξενόφερτη πανούκλα που τώρα προσπαθούν δειλά να αντιμετωπίσουν όσοι της επέτρεψαν να αναπτυχθεί – δηλαδή οι δήθεν σοσιαλιστές κυβερνήτες μας) και οι κάθε λογής attractions που η εφευρετικότητα των διεθνούς εμβέλειας «χειριστών πλήθους» εισάγει.

Η απάντηση είναι ακόμη στα χέρια τα δικά μας, των κυβερνώντων μας (τόσο κεντρικά όσο και ΟΤΑ) και των νομικών μας:

Ολοσχερής απαγόρευση ανέγερσης κάθε νέου MALL –

αυστηρός επανέλεγχος και όπου υπάρχει η δυνατότητα κλείσιμο όσων από τα υπάρχοντα λειτουργούν ή κατασκευάστηκαν με παρατυπίες!!!

Το σημαντικότερο όμως είναι να τα μποϋκοτάρουμε εμείς οι ίδιοι.

Να μην επιτρέψουμε στα παιδιά μας να γίνουν παραμορφωμένα αμερικανάκια (ή κινεζάκια – το ίδιο κάνει),

στριμωγμένα μέσα σε αυτά τα άθλια κτήρια.

Τώρα μπορούμε ακόμη να κάνουμε τη διαφορά!!!

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ: ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ: ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ...: "ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ: ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ – ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ..."

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ: ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ – ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΖΙΡΟΥ ΤΟΥΣ

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ:

ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ –

ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΖΙΡΟΥ ΤΟΥΣ

Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη

Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing

Συμβούλου Επικοινωνίας

ghatzidakis@fulfill.gr

Jorge@guerilla.gr

GiorgosHatzidakis @ facebook

Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin

HatzidakisGiorg @ twitter

Τους τελευταίους μήνες ζήσαμε όλοι τον εφιάλτη της τακτικής απουσίας ακόμα και αυτών των μετριότατων ΜΜΜ που διαθέτει η πόλη μας. Τα συντεχνιακά συμφέροντα των βολεμένων καρεκλοκένταυρων των ΜΜΜ υπερίσχυσαν στην περιορισμένης εμβέλειας λογική τους από το κοινωνικό σύνολο και έτσι, απλά, στέρησαν το ήδη χειμαζόμενο, πολύπαθο κέντρο της πόλης μας από αυτό τον ελάχιστο τζίρο που θα κέρδιζε αυτές τις ημέρες.

Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για την Ελλάδα μας. Ούτως ή άλλως κάθε έννοια ανταποδοτικότητας και συλλογικότητας έχει προ πολλού εκλείψει, ειδικά από όσους απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτό όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι που είδα τον ιδιωτικό τομέα να θαυμάζει παγωμένος τα όσα συμβαίνουν. Ειδικά δύο κατηγορίες επαγγελματιών δεν επέδειξαν το παραμικρό ίχνος του υποτιθέμενου «δαιμόνιου της φυλής» που μας διακρίνει: οι ταξιτζήδες και οι καταστηματάρχες/επαγγελματίες του κέντρου.

Α. ΤΑΧΙ

Οι φήμες θέλουν τα ΤΑΧΙ να έχουν σημειώσει (ως κλάδος) μείωση κύκλου εργασιών της τάξης του 40%. Εννοείται λοιπόν ότι οι οδηγοί ΤΑΧΙ είδαν ως θεόσταλτο δώρο τις απεργίες που τους επέτρεψαν μια, μικρή έστω, ανάκαμψη. Και, ως αντιπροσωπευτικοί νεοέλληνες, έδρασαν κοντόφθαλμα, μικρονοϊκά και βραχυπρόθεσμα. Είδαν δηλαδή τις απεργίες ως μια ΑΡΠΑΧΤΗ, παραβλέποντας την ΕΥΚΑΙΡΙΑ που αυτές παρουσίαζαν.

Η ευκαιρία ήταν (και είναι) η ολοκληρωτική υποκατάσταση στη συνείδηση του πολίτη αυτής της χώρας των ΜΜΜ από τα ΤΑΧΙ. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα.

1. Η θεσμοθέτηση, αλλά και η επιβράβευση, της διπλο-τριπλο-μίσθωσης: είναι γνωστό σε όλους μας το φαινόμενο και έχει γίνει κοινωνικά αποδεκτό. Όμως αφενός ο Νομοθέτης το αγνόησε, αφού δεν επέτρεψε (ή μάλλον δεν επέβαλε, όπως θα έπρεπε) τη χρήση μετρητών με δυνατότητα πολλαπλών ενάρξεων-λήξεων διαδρομής. Έτσι για άλλη μια φορά υιοθετήθηκε η λογική της παράβλεψης μιας πραγματικότητας, προς όφελος των φοροδιαφευγόντων.

Απαιτώντας να συμβεί το παραπάνω, και κατανέμοντας το κόστος ανά επιβάτη, τα ΤΑΧΙ θα μπορούσαν να γίνουν ευθέως ανταγωνιστικά των ΜΜΜ. Πολύ απλά, όταν μπαίνεις για μια διαδρομή των 6€ π.χ., θα μπορούσε ο οδηγός να βάλει άλλους δύο που πηγαίνουν προς την ίδια γενική κατεύθυνση και να πληρώσει έκαστος από 2 €.

2. Η κατάργηση της «σημαίας»: τίποτα δεν εξυπηρετεί αυτό το αναχρονιστικό μέτρο. Σε περιόδους πτώσης της ζήτησης, οι επαγγελματίες πρέπει να μειώνουν επίσης τις τιμές, όπως γίνεται σε κάθε ελεύθερη αγορά. Πόσο μάλλον που αν συνδυαζόταν με το σημείο (1), η κατάργηση της σημαίας θα επέτρεπε σε χαμηλότερες Κ/Ο ομάδες να χρησιμοποιούν το ΤΑΧΙ για τις μικρές διαδρομές τους

3. Η χρήση πολυθέσιων οχημάτων: ενώ εδώ και χρόνια, η αγορά αυτοκινήτων έχει γεμίσει με «πολυμορφικά» αυτοκίνητα 7+ θέσεων, οι οδηγοί ΤΑΧΙ παραμένουν προσκολλημένοι σε επιλογές ακατάλληλες για τον πραγματικό ρόλο του ΤΑΧΙ σε αυτή την πόλη. Ακόμη και μικρά van θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν

4. Η υιοθέτηση υβριδικών τεχνολογιών αυτοκίνησης: μάταια περίμενα να δω να γεμίζουν κίτρινα υβριδικά οι δρόμοι της Αθήνας. Παρά την εξωφρενική διαφορά στο κόστος χρήσης, οι κάτοχοι δεν τα προτίμησαν. Επίσης βέβαια, δεν κατανοώ γιατί ο ίδιος Νομοθέτης που απαγορεύει σε κοινούς πολίτες (που διανύουν το πολύ 7-15.000 χλμ. ετησίως στην πόλη) την πετρελαιοκίνηση ως επιβαρυντική του περιβάλλοντος, επιτρέπει σε 10.000+ ΤΑΧΙ (που διανύουν τουλάχιστον 100.000 χλμ. ετησίως στην πόλη) να ρυπαίνουν με το πετρέλαιο; Επίσης γιατί ο περισπούδαστος κος ΓΑΠ δε νομοθέτησε την υποχρεωτική μετατροπή σε υβριδικά των ΤΑΧΙ, ώστε να μειωθεί θεαματικά το ποσοστό ρύπων;

5. Η απελευθέρωση των ναύλων: τι είδους ελεύθερη αγορά είναι αυτή; Γιατί να μην μπορεί ο επαγγελματίας που πήρε υβριδικό να χρεώνει λιγότερο το χλμ.; Μάλιστα θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν εξωτερικά τα ΤΑΧΙ, ώστε ο επιβάτης να διαλέγει το οικονομικότερο και να ξεφύγουμε από στρεβλώσεις που μας κατατρύχουν τώρα.

Β. Καταστηματάρχες/επαγγελματίες του Κέντρου

Καλή η μεμψιμοιρία για την ερήμωση του Κέντρου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των εορτών, αλλά δε διαπίστωσα οι καταστηματάρχες να προβαίνουν σε κάποιες ουσιαστικές δράσεις. Ωσάν να ήταν και αυτοί κρατικοδίαιτοι (που δεν είναι) περίμεναν από το κράτος να λύσει τα προβλήματά τους. Κάποιοι επιτήδειοι συνάδελφοί μου διαφημιστές τους έπεισαν να ξοδέψουν και χρήματα σε μια εκστρατεία, λες και με τα ευχολόγια θα συντρέξει ο κόσμος στο Κέντρο…

Κι όμως, λύσεις υπήρχαν (και υπάρχουν): Οι Εμπορικοί σύλλογοι μπορούσαν πολύ απλά να ενοικιάσουν ιδιωτικά πούλμαν και να τα δρομολογήσουν ΔΩΡΕΑΝ στις βασικές διαδρομές!!! Σε μικρότερες διαδρομές, ακόμα και ΤΑΧΙ μπορούσαν να χρησιμοποιούνται, κατόπιν προσυμφωνίας με το Κράτος και με ειδική σήμανση (π.χ. ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ)!!!

Το κράτος μπορούσε και όφειλε να έχει επίσης επιδοτήσει παρόμοιες πρωτοβουλίες, που θα έδιναν ένα ηχηρό ράπισμα στους παρανομούντες και παράλογους υπαλλήλους των ΜΜΜ.

Αυτά θα ήταν ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ!!!

Αλλά τείνω να πιστέψω ότι ο Φλαμεράιερ είχε δίκιο:

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ,

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!!!

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΚΑΪΝ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΚΑΪΝ: "ΚΑΪΝ Φαίνεται μ’ έχουνε καταραστεί Από πληγές γρήγορα ν’αναρρώνωΝα έχω δείχνω ιδιαίτερη αντοχή Στη στεναχώρια και στον πόνο Απόγονη του Κάιν..."

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ: "ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ Διασχίζοντας τη λεωφόρο Πειραιώς(που εκατέρωθέν της οι ναοίκενής διασκέδασης δεσπόζουν)Θυμήθηκα μια έκφρασηΣε συγγενή μου αγαπητή..."

ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ

ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ

Διασχίζοντας τη λεωφόρο Πειραιώς

(που εκατέρωθέν της οι ναοί

κενής διασκέδασης δεσπόζουν)

Θυμήθηκα μια έκφραση

Σε συγγενή μου αγαπητή

Νεόπλουτους εφώναζε συλλήβδην

Εκείνη η διακριτική ψυχή

Όσους έτσι αρέσκονται να διασπαθούν

Τον πλούτο που τους έφερε

Μια συγκυρία κακή

Και των συμπολιτών τους

Η κλοπή και η οδύνη

Έλεγε ακόμα πώς θα έπρεπε

Και να τιμωρηθούν

Μα εγώ πιστεύω πως η τιμωρία

Τούτη που ζούνε είναι αρκετή

Μέσα σε τούτα τα κελιά τ’ ανήλιαγα

Σα μαύροι σε ταξίδι στοιβαγμένοι

Το χρόνο και τον πλούτο να σκορπούν

Και να νομίζουν με αφέλεια οι καημένοι

Ότι έτσι διασκεδάζουν κι όμορφα περνούν…

ΚΑΪΝ

ΚΑΪΝ

Φαίνεται μ’ έχουνε καταραστεί

Από πληγές γρήγορα ν’αναρρώνω

Να έχω δείχνω ιδιαίτερη αντοχή

Στη στεναχώρια και στον πόνο

Απόγονη του Κάιν πρέπει να ‘ναι η φυλή

Που μ’έχει και εμένα γόνο

Αυτού που είχε αρχικά τιμωρηθεί

Αιώνια να περπατάει μέσα στο χρόνο

Να ξέρεις πως τη δύναμή μου αυτή

Θα άλλαζα σ’ ένα νεύμα σου και μόνο

Και θα ‘μενα στη θύμησή σου την οδυνηρή

Αιώνια πιστός σαν το ρωμαϊκό κερί να λιώνω

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΥΒΡΙΣ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΥΒΡΙΣ: "ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΥΒΡΙΣ Διάβαζα κάποτε το πώς και το γιατί οι ΓιαπωνέζοιΑρνήθηκαν να δώσουν στο Χριστό υποταγήΔεν αποδέχονταν λέει οι ευλογημένοιΣ’ έ..."

ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΥΒΡΙΣ

ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΥΒΡΙΣ

Διάβαζα κάποτε το πώς και το γιατί οι Γιαπωνέζοι

Αρνήθηκαν να δώσουν στο Χριστό υποταγή

Δεν αποδέχονταν λέει οι ευλογημένοι

Σ’ ένα παράδεισο να μπουν

Απ’ όπου θα έλειπε η γενιά τους η λοιπή

Μια τέτοια στάση υπεροπτική σαφώς ταιριάζει

Σε τούτη την υπέροχα τρελή φυλή

Που μέσα στου θυμού την παραζάλη

Είχε ματοκυλήσει την Ασία τη μισή

Κι ακόμα ακόμα είχε τολμήσει να τα βάλει

Με την τρανή μεγάλη Αμερική

Πολλοί θα πούνε πως αποτελούσε πλάνη

Και τους οδήγησε σε ήττα οδυνηρή

Μα εμένανε η ύβρις τούτη φτάνει

Για να τη βρίσκω μεγαλοπρεπώς ποιητική

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ: "ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ Για λόγο σοβαρό, χαμένο στου υποσυνειδήτου μου τις μύχιες διαδρομέςότι αποπνέει φθορά και decadenceμόνο λατρεύω Τα κτήρια..."

ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

Για λόγο σοβαρό, χαμένο

στου υποσυνειδήτου μου τις μύχιες διαδρομές

ότι αποπνέει φθορά και decadence

μόνο λατρεύω

Τα κτήρια τα παλιά

περήφανα που στέκονται αν και ερειπωμένα

και τ’ αυτοκίνητα

που έχουνε πραγματική ομορφιά

Έπιπλα που είναι ξύλινα

          περίτεχνα φτιαγμένα

και από χρήση περισσή

          κάπου λίγο φθαρμένα

Μα πιο πολύ τα πρόσωπα

         που δείχνουν κουρασμένα

Αυτά μ’ αρέσουνε εμένα

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ: "Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Θα με θυμούνται όταν θα σ’έχουν ξεχάσει Της σπάνιας ευμορφίας σου πολύ μετά που θα ’..."

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Θα με θυμούνται

όταν θα σ’έχουν ξεχάσει

Της σπάνιας ευμορφίας σου

       πολύ μετά που θα ’χει σβήσει η λάμψη

Ακόμα θα διαβάζουνε

                      όσα για σένα έχω γράψει

Ίσως στο μέλλον κάποιος κριτικός

                          να ψάξει

και μέσα από φωτογραφίες σου παλιές

                              να σε κοιτάξει

Μα ούτε αυτός ούτε άλλος κανείς

       ποτέ θα φανταστεί για σένα πόσο έχω κλάψει

Οι πάγοι αν θα λιώσουνε

κι ο κόσμος μας αλλάξει

Πάλι θα με θυμούνται

       σα θα σε έχουνε ξεχάσει

Γιατί έχω ανεξίτηλα τον πόνο μου χαράξει

Σε κάθε ένα κομμάτι του

              που έχουμε περάσει

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΤΙ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΤΙ: "ΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΤΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΜΑΣ: ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ «ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ»!!! Του Γεωργίου Ελ. Χα..."

ΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΤΙ

ΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΤΙ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΜΑΣ:

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ

«ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ»!!!

Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη

Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing

Συμβούλου Επικοινωνίας

ghatzidakis@fulfill.gr

Jorge@guerilla.gr

GiorgosHatzidakis @ facebook

HatzidakisGiorg @ twitter

Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin

Ανήκω σε μια τυχερή γενιά!! Όχι απλά γιατί ήμασταν οι τελευταίοι που μεγάλωσαν πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, αλλά και για πιο απλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι ότι έβλεπα την πόλη μου σχετικά καθαρή, τους τοίχους των ωραίων ή και όχι τόσο ωραίων κτηρίων, στα χρώματά τους.

Μια βόλτα σήμερα στις περισσότερες συνοικίες των Αθηνών (και όχι μόνο) θα σας τρομάξει. Πού βρέθηκε τόσο μίσος και ποιός το ξέρασε πάνω στους τοίχους μας; Πώς να μη δηλητηριάζεται η ψυχολογία των παιδιών, αλλά και όλων μας, όταν σε κάθε βήμα βλέπουμε μηνύματα που η σημασία τους κυμαίνεται από το σιχαμερό στο καθυβριστικό; Πώς να μη νιώθουν οι σχεδόν κατακτητές-μετανάστες ότι οι περιοχές τους ανήκουν, αφού γράφουν ότι θέλουν ακόμη και στη γλώσσα τους; Πώς να μη τρομάζουν οι τουρίστες, βλέποντας εικόνες που αρμόζουν μόνο σε γκέτο;

Η αδράνεια των «υπευθύνων» μας έχει οδηγήσει στο να συζητάμε σήμερα για ανακατάκτηση των συνοικιών μας και οι σύγχρονες Κόκκινες Μηλιές, Β.Ήπειροι και Κύπροι να είναι ο Κολωνός, η Κυψέλη και τα Πατήσια!!!

Κι όμως υπάρχουν απλές κινήσεις που μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να προστατέψει, έστω ελάχιστα, την εικόνα της πόλης. Μαζί μπορούμε να δώσουμε ένα σοβαρό μήνυμα σε όλους, ότι είμαστε ακόμη εδώ, ότι αρκετά ανεχτήκαμε από τα πολιτικοποιημένα γκρουπούσκουλα (νεολογισμός απείρου κάλους αυτή η λέξη…), από τους ανεγκέφαλους χούλιγκανς και από κάθε άλλη ομάδα που λυμαίνεται τις ζωές μας, τις πόλεις μας και τους τοίχους μας.

Η λύση είναι απλή, ανώδυνη και σχετικά οικονομική: με ένα πινέλο, με λίγο χρώμα και λίγη διάθεση, μπορούμε κάθε μέρα να σβήνουμε όλα αυτά τα συνθήματα. Ας μην είναι κάθε μέρα, ας είναι κάθε Σάββατο ή κάθε Κυριακή. Λίγο διαθέσιμο χρόνο έχουμε σίγουρα όλοι για να εξαλείψουμε ένα μικρό μέρος της ασκήμιας που μας κατακλύζει. Εγώ προσωπικά το εφαρμόζω εδώ και χρόνια και έχω δει αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα:

Ø      Οι θρασύδειλοι με τα γκράφιττι έχουν λάβει το μήνυμα και πλέον αποφεύγουν να γράφουν στους τοίχους μου (κι ας είμαι σε γωνιακό στη Χαριλάου Τρικούπη στα Εξάρχεια)

Ø      Εγώ ο ίδιος, βλέποντας τη διαφορά, νιώθω καλύτερα κάθε φορά που φτάνω στο χώρο μου.

Ø      Οι καλεσμένοι μου το σχολιάζουν πάντα θετικά

Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά,

μπορούμε ακόμη «να γίνουμε η διαφορά»

(ε, να μη χρησιμοποιήσω κι εγώ

το χιλιοειπωμένο αφορισμό του Γκάντι;;;).

Από τον καιρό του «τοίχου που είχε τη δική του ιστορία»

ο Φασισμός έχει αλλάξει πρόσωπο. Τώρα λέγεται χουλιγκανισμός, αναρχία, προοδευτικότητα και όποιον άλλο μανδύα ενδύονται αυτοί που ετσιθελικά ρυπαίνουν τους τοίχους μας με μηνύματα βίας, μίσους, καταστροφής ή απλά κατοχής. Εμείς διαλέγουμε αν θα αντισταθούμε…

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΕΠΙΛΟΓΕΣ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΕΠΙΛΟΓΕΣ: "ΕΠΙΛΟΓΕΣ Με μόνη σιγουριά την αβεβαιότητα μουΠήρα το δαίδαλο που άλλοι αποκαλούν ζωή Εις τα στερνά θα κρίνουν την ακεραιότητά μουΠου καθοδή..."

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Με μόνη σιγουριά την αβεβαιότητα μου

Πήρα το δαίδαλο που άλλοι αποκαλούν ζωή

Εις τα στερνά θα κρίνουν την ακεραιότητά μου

Που καθοδήγησε την κάθε μου επιλογή

Στρατηγική σκοπούς και στόχους δεν μου έβαλα

Τη θεωρώ Αγγλοσαξώνων διαστροφή

Το ρεύμα της ζωής με τέτοια εφέδρανα

Να προσπαθώ να βάλω σε ίσια διαδρομή

Πήρα στροφές που άλλοι δεν ετόλμαγαν

Κάνοντας λάθη που με πλήγωσαν πολύ

Μα οι επιλογές μου πάντα κοιλοπόναγαν

Του κόσμου την απόρριψη και την κατακραυγή

Δεν ξέρω να σας πω αν τα κατάφερα

Και δεν με αφορά η ερώτηση αυτή

Σίγουρα όμως παραβίασα κατάφωρα

Τα τείχη που η μετριότητα τριγύρω μας δομεί

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ: "ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ Πεισματικά αρνούμενοι την ενηλικίωσή μας Εγώ και η γενιά μου η τρελή Βιώνουμε στα μουλωχτά τη γήρανσή μας Που είναι, όπως λέ..."

ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ

Πεισματικά αρνούμενοι την ενηλικίωσή μας

Εγώ και η γενιά μου η τρελή

Βιώνουμε στα μουλωχτά τη γήρανσή μας

Που είναι, όπως λέμε, μόνο βιολογική

Ανήσυχες ψυχές παγιδευμένες

Σε σώματα ποσώς αειθαλή

Που αναζητούν απέλπιδα οι καημένες

Μιας δεύτερης νεότητας τη θαλπωρή

Επιστρατεύουμε τεχνάσματα αρχαία

Το μακιγιάζ και των μαλλιών μας τη βαφή

Για να πετύχουμε μια εμφάνιση ωραία

Που όσους μας κοιτούν παραπλανεί

Τόνους μελάνια η επιστήμη χύνει

Και σ’εργαστήρια ακριβά αναζητεί

Την ομορφιά μας που ολοένα φθίνει

Τρόπο να μας τη δώσει πίσω για να βρει

Κι εμείς, μικροί θεοί,

Θηριοδαμαστές του κόσμου όλου,

Κεριά που σιγολυώνουμε

Από τη φλόγα του μοναδικού θεού

Του παντοδαμαστή του Χρόνου

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΨΥΧΟΘΕΡΑ...

ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΨΥΧΟΘΕΡΑ...: "ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ Του Γεωργίου Ελ. ΧατζιδάκηΔιευθυντή Fulfill Contacts και Gue..."

ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

ΕΝΑ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ:

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΓΧΟΥΣ

ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη

Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing

Συμβούλου Επικοινωνίας

ghatzidakis@fulfill.gr

Jorge@guerilla.gr

GiorgosHatzidakis @ facebook

Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin

HatzidakisGiorg @ twitter

Η εικόνα είναι γνωστή σε όλους μας: ταλαιπωρημένα ζωάκια που κοιτάζουν με περίλυπο βλέμμα τους περαστικούς, ενώ μαμάδες-μπαμπάδες κυριολεκτικά σέρνουν μακριά τους τα, εμφανώς καλοζωϊσμένα, παιδιά τους με φράσεις του τύπου: «μην πλησιάζεις είναι βρώμικο», «θα κολλήσεις τίποτα», «μη θα σε δαγκώσει» κ.ο.κ.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε επίσης καθημερινά τριγύρω μας: φοβικοί ενήλικες, αποξενωμένοι από τη ζωή, κυριαρχούμενοι από άγχη, υποχόνδριοι, καταπιεσμένοι. Αναπαράγουν το μοντέλο, είτε διώκοντας μετά μανίας τα ταλαίπωρα αδέσποτα που συναντούν είτε «χαρίζοντας» κουταβάκια (συχνά-πυκνά ακριβοαγορασμένες «ράτσες» του συρμού, εντελώς ακατάλληλες για τα ελληνικά δεδομένα) που θα εγκαταλειφθούν μόλις πάψουν να είναι «χαριτωμένα» ή απλά αλλάξουν οι συνθήκες.

Η χώρα μας; Ουραγός στον τομέα διαχείρισης των αδέσποτων με θλιβερές πρωτιές κακομεταχείρισης και υποχρεωτικά «εξαγωγέας» σκύλων σε κράτη όπου οι άνθρωποι κατανοούν την αξία τους. Η δυσφήμιση που, άξια, «κερδίζουμε» κάθε χρόνο στα blogs και στα sites των ανά την υφήλιο φιλόζωων; Priceless όπως λέει και γνωστή διαφήμιση. Μια ματιά σε οποιαδήποτε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης θα δείξει χιλιάδες αναφορές του τύπου “boycott Crete, Athens, Salonica, Greece”. Και δικαίως, αφού σε όλες αυτές τις περιοχές έχει συμβεί κάποια αισχρότητα σε βάρος των συμπαθών τετράποδων.

Από την άλλη πλευρά οι φιλοζωϊκές οργανώσεις, αλλά και οι φορείς των ΟΤΑ, «πνίγονται» από το δυσβάσταχτο βάρος του ογκούμενου αριθμού αδέσποτων που συγκεντρώνουν. Διαρκούσης της κρίσης, και με τα κονδύλια μειούμενα καθημερινά, θα οδηγηθούμε σύντομα σε φρικιαστικές λύσεις «αμερικάνικου» τύπου (βλ. ευθανασία).

Κι όμως υπάρχει λύση. Λύση λειτουργική, πρωτοποριακή, σύμφωνη με τη διεθνή παιδοψυχολογία και με το χαρακτήρα της εκπαίδευσης, που είναι τελικά η μοναδική μακροχρόνια. Όπως καταδήλωσα και από τον τίτλο, η λύση αυτή είναι η ένταξη σε κάθε σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) της Ελλάδας ενός αδέσποτου σκύλου ως μασκώτ, φιλοξενούμενου.

Ξέρω ότι πολλοί θα εκπλαγούν από την ιδέα, αλλά αναλογιστείτε για λίγο τα τεράστια οφέλη για τα παιδιά:

C   Ανάπτυξη υπευθυνότητας: έχοντας την ευθύνη (που μπορεί να οριστεί εκ περιτροπής ανά τάξη/τμήμα) ενός ζωντανού πλάσματος, τα παιδιά θα αρχίσουν να μαθαίνουν από νωρίς την έννοια της υπευθυνότητας. Αυτό μακροπρόθεσμα θα δημιουργήσει υγιέστερους ενήλικες, λιγότερο ευθυνόφοβους.

C   Εκπαίδευση: βιώνοντας τη «συγκατοίκηση» με ένα άλλο ζωντανό πλάσμα, τα παιδιά θα μάθουν από νωρίς να εκτιμούν τις ανάγκες του. Αν αυτό σημάνει λιγότερους γονείς που αγοράζουν κουτάβια ως δώρο, καλύτερα για όλους. Το πιθανότερο όμως είναι να οδηγήσει σε μακροχρόνιες σχέσεις.

C   Καλύτερη ψυχολογία – πνευματική υγεία – αποβολή άγχους: η επαφή με ένα κατοικίδιο, η ίδια η πράξη του να το χαϊδεύει κανείς, λειτουργεί ιδιαίτερα αγχολυτικά, όπως έχουν καταδείξει πολυετείς μελέτες. Τα παιδιά που βρίσκονται κάτω από αυξημένη πίεση πλέον θα έχουν έτσι τη δυνατότητα να βρίσκουν ένα καταφύγιο.

C   Καταπολέμηση φοβιών: πέρα από την προφανή φοβία των ζώων, η «συγκατοίκηση» για αρκετά χρόνια με ένα ζώο που γερνάει (και πιθανώς πεθαίνει) βοηθά θεαματικά να αποδεχτεί κανείς ως κομμάτι της ζωής την ενηλικίωση, τη γήρανση και τελικά το θάνατο. Νευρώσεις που έχει δημιουργήσει η «αμερικάνικη» θεοποίηση της αιώνιας νεότητας και η απομάκρυνση-εγκλεισμός των γερόντων θα καταπολεμηθούν εν μέρει χάρη σε αυτή την πρωτοβουλία.

C   Υγεία: τα παιδιά που βρίσκονται κοντά σε ζώα, αναπτύσσουν πολύ λιγότερες αλλεργίες, όπως επίσης έχουν δείξει ιατρικές μελέτες. Επίσης εξοικειώνονται ταχύτερα με έννοιες όπως η σωστή διατροφή, αφού μαθαίνουν να μετρούν δοσολογίες φαγητού κ.ο.κ.

Προφανώς υπάρχουν πολλαπλά οφέλη και για το κοινωνικό σύνολο. Κάποια από αυτά περιλαμβάνουν:

þ      Ελάφρυνση των υποδομών: οι προαναφερθείσες φιλοζωϊκές και οι φορείς των ΟΤΑ θα ελαφρυνθούν σημαντικά με τη μετακίνηση κάποιων χιλιάδων ζώων στα σχολεία. Προφανώς το μακροχρόνιο όφελος θα είναι ακόμη σημαντικότερο.

þ      Αντιστροφή του ανθελληνικού πνεύματος που έχει αναπτυχθεί στους φιλόζωους κύκλους διεθνώς: με τον πρωτοπόρο χαρακτήρα αυτής της ενέργειας, θα ανακτήσουμε χαμένο έδαφος στο μυαλό μιας σημαντικής ομάδας ανθρώπων παγκοσμίως, οι οποίοι τώρα μας κατακρίνουν.

þ      Μείωση των φαινομένων βίας ενάντια στα ζώα, μείωση των αλλεργιών, της παχυσαρκίας κ.ο.κ.: όλα τα προαναφερθέντα επιβαρύνουν είτε τα σώματα ασφαλείας της χώρας (καταγγελίες, μηνύσεις κ.ο.κ.) είτε τους μηχανισμούς υγείας. Η παραμικρή μείωσή τους μπορεί να οδηγήσει σε οφέλη εκατομμυρίων ευρώ για τους αντίστοιχους προϋπολογισμούς.

þ      Καταπολέμηση του φαινομένου του «σπισισμού»: δυστυχώς η διαστροφή της ψυχολογίας του παγκόσμιου (και προφανώς του ελληνικού) πληθυσμού από τις σπισιστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός – Χριστιανισμός – Μωαμεθανισμός) είναι καταλυτική. Θεωρώντας ότι έχουμε «άνωθεν» την άδεια, βιάζουμε ανενδοίαστα το περιβάλλον και τους υπόλοιπους συγκάτοικούς μας στον Πλανήτη, χρησιμοποιώντας ότι θέλουμε και πετώντας τα υπόλοιπα. Η συμβίωση με τουλάχιστον ένα άλλο ζωντανό πλάσμα ίσως καταπολεμήσει μερικώς αυτή τη λανθάνουσα ψυχολογία.

Επειδή πολλοί θα αμφισβητήσουν τη βιωσιμότητα του εν λόγω εγχειρήματος, καταθέτω μερικές ιδέες για το πώς θα μπορούσε να οργανωθεί:

Ø       Ανάλογα με τον αριθμό μελών τους, τη γεωγραφική περιοχή στην οποία δραστηριοποιούνται και τις δυνατότητές τους, και το πού έχουν τα παιδιά τους τα ίδια τα μέλη, οι φιλοζωϊκές «χρεώνονται» με έναν αριθμό σχολείων ανά περιοχή.

Ø       Κατόπιν συναντούνται με τα προεδρεία των Γονέων και Κηδεμόνων και των Μαθητών κάθε σχολείου, καθώς και με το Διευθυντή, ώστε να επιλεγεί το αδέσποτο που θα αναλάβουν.

Ø       Διαμορφώνεται χώρος στο προαύλιο για το υιοθετημένο πλέον και χωρίζεται, ώστε να μπορεί να απομονωθεί.

Ø       Σε ειδική μικροτελετή, γίνεται η επίσημη υιοθεσία, ενώ υπογράφεται συμφωνητικό υιοθεσίας από το σχολείο.

Ø       Οι φιλοζωϊκές αναλαμβάνουν την εκπαίδευση των παιδιών γύρω από τις ανάγκες του υιοθετημένου τους συντρόφου, ενώ επισκέπτονται σε τακτά διαστήματα τα σχολεία, ώστε να επιβλέπουν τη σωστή τήρηση βασικών κανόνων. Αυτοί περιλαμβάνουν: Τακτική βόλτα, συλλογή (με γάντια και σακούλα) κοπράνων, σωστή διατροφή, παιχνίδι με τα παιδιά στα διαλείμματα.

Ø       Ο κτηνιατρικός έλεγχος παραμένει στις φιλοζωϊκές και τους (συνήθως εθελοντές) κτηνιάτρους τους.

Ø       Κάποιος εθελοντής από το προσωπικό του σχολείου ορίζεται ως «champion» του προγράμματος και αποτελεί το σημείο επαφής με τις φιλοζωϊκές.

Ø       Για ευνόητους λόγους, υιοθετούνται μόνο ενήλικα ζώα, χωρίς ιστορικό επιθετικότητας ή φοβιών.

Ø       Τη διατροφή των ζώων μπορεί να αναλάβει μεγάλη εταιρεία παραγωγής-εμπορίας ζωοτροφών είτε εντελώς χορηγικά είτε μερικώς (π.χ. με μια έκπτωση στη χονδρική της τάξης του 30-50%). Είμαστε σε θέση να διαπραγματευτούμε μια παρόμοια συμφωνία, που θα έχει για το χορηγό το όφελος της δωρεάν διαφήμισής του στο σχολείο (σήμανση στο σπιτάκι του σκύλου κ.ο.κ.) αλλά και τη γενικότερη εικόνα που μπορεί να δημιουργήσει.

Ø       Για την τόνωση του ενδιαφέροντος των μαθητών, θα διενεργούνται ετήσιοι διαγωνισμοί είτε των ίδιων των ζώων (π.χ. καλλιστεία, διαγωνισμοί ανταπόκρισης, agility) είτε των μαθητών με θέμα τα υιοθετημένα τους (π.χ. ζωγραφικής, έκθεσης).

Ø       Τέλος, οικογένειες που το επιθυμούν και πληρούν τις προϋποθέσεις, θα μπορούν να υιοθετήσουν στο σπίτι τους κάποιο από τα εν λόγω σκυλάκια, αδειάζοντας θέσεις

Είναι σίγουρο ότι η απλή ανάγνωση των ανωτέρω, αδιάσειστων, επιχειρημάτων θα έχει πείσει και τους διστακτικότερους ότι

η υιοθέτηση της παραπάνω ιδέας θα λύσει αποτελεσματικά και μακροπρόθεσμα πολλά προβλήματα, όχι μόνο των αδέσποτων,

αλλά της κοινωνίας μας πρωτίστως.

Αν ο αφορισμός: «μέτρο του πολιτισμού μιας κοινωνίας είναι η συμπεριφορά της προς τα ζώα» ισχύει, τότε η ελληνική κοινωνία των αρχών του 21^ου αιώνα βρίσκεται κάπου κοντά στη βαρβαρότητα. Καιρός να σκεφτούμε πρωτότυπα (κάτι για το οποίο υποτίθεται φημιζόμαστε ως φυλή) και να δράσουμε ανάλογα!

Υ.Γ.: Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τους φίλους γατόφιλους, αλλά όντας ο ίδιος αλλεργικός στις γάτες και έχοντας 3 σκυλιά δεν έχω μοιραστεί ποτέ χώρο με γάτα. Επίσης δεν γνωρίζω κατά πόσο τα προαναφερθέντα οφέλη ισχύουν για τις γάτες (κάποια σίγουρα ισχύουν, αλλά έχει γίνει πολύ φασαρία για το τοξόπλασμα – που αγνοώ) και επίσης αν δύναται μια γάτα να στεγαστεί σε σχολείο, δεδομένου του «ανεξάρτητου» χαρακτήρα των εν λόγω συμπαθών τετράποδων. Είμαι ανυπόμονος να μάθω τι ισχύει και να προσθέσω λήμματα.