ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΜΜ:
ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΧΙ ΕΧΑΣΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ –
ΠΩΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΤΖΙΡΟΥ ΤΟΥΣ
Του Γεωργίου Ελ. Χατζιδάκη
Διευθυντή Fulfill Contacts και Guerilla Marketing
Συμβούλου Επικοινωνίας
GiorgosHatzidakis @ facebook
Γιώργος Χατζιδάκης @ linkedin
HatzidakisGiorg @ twitter
Τους τελευταίους μήνες ζήσαμε όλοι τον εφιάλτη της τακτικής απουσίας ακόμα και αυτών των μετριότατων ΜΜΜ που διαθέτει η πόλη μας. Τα συντεχνιακά συμφέροντα των βολεμένων καρεκλοκένταυρων των ΜΜΜ υπερίσχυσαν στην περιορισμένης εμβέλειας λογική τους από το κοινωνικό σύνολο και έτσι, απλά, στέρησαν το ήδη χειμαζόμενο, πολύπαθο κέντρο της πόλης μας από αυτό τον ελάχιστο τζίρο που θα κέρδιζε αυτές τις ημέρες.
Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για την Ελλάδα μας. Ούτως ή άλλως κάθε έννοια ανταποδοτικότητας και συλλογικότητας έχει προ πολλού εκλείψει, ειδικά από όσους απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτό όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι που είδα τον ιδιωτικό τομέα να θαυμάζει παγωμένος τα όσα συμβαίνουν. Ειδικά δύο κατηγορίες επαγγελματιών δεν επέδειξαν το παραμικρό ίχνος του υποτιθέμενου «δαιμόνιου της φυλής» που μας διακρίνει: οι ταξιτζήδες και οι καταστηματάρχες/επαγγελματίες του κέντρου.
Α. ΤΑΧΙ
Οι φήμες θέλουν τα ΤΑΧΙ να έχουν σημειώσει (ως κλάδος) μείωση κύκλου εργασιών της τάξης του 40%. Εννοείται λοιπόν ότι οι οδηγοί ΤΑΧΙ είδαν ως θεόσταλτο δώρο τις απεργίες που τους επέτρεψαν μια, μικρή έστω, ανάκαμψη. Και, ως αντιπροσωπευτικοί νεοέλληνες, έδρασαν κοντόφθαλμα, μικρονοϊκά και βραχυπρόθεσμα. Είδαν δηλαδή τις απεργίες ως μια ΑΡΠΑΧΤΗ, παραβλέποντας την ΕΥΚΑΙΡΙΑ που αυτές παρουσίαζαν.
Η ευκαιρία ήταν (και είναι) η ολοκληρωτική υποκατάσταση στη συνείδηση του πολίτη αυτής της χώρας των ΜΜΜ από τα ΤΑΧΙ. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα.
1. Η θεσμοθέτηση, αλλά και η επιβράβευση, της διπλο-τριπλο-μίσθωσης: είναι γνωστό σε όλους μας το φαινόμενο και έχει γίνει κοινωνικά αποδεκτό. Όμως αφενός ο Νομοθέτης το αγνόησε, αφού δεν επέτρεψε (ή μάλλον δεν επέβαλε, όπως θα έπρεπε) τη χρήση μετρητών με δυνατότητα πολλαπλών ενάρξεων-λήξεων διαδρομής. Έτσι για άλλη μια φορά υιοθετήθηκε η λογική της παράβλεψης μιας πραγματικότητας, προς όφελος των φοροδιαφευγόντων.
Απαιτώντας να συμβεί το παραπάνω, και κατανέμοντας το κόστος ανά επιβάτη, τα ΤΑΧΙ θα μπορούσαν να γίνουν ευθέως ανταγωνιστικά των ΜΜΜ. Πολύ απλά, όταν μπαίνεις για μια διαδρομή των 6€ π.χ., θα μπορούσε ο οδηγός να βάλει άλλους δύο που πηγαίνουν προς την ίδια γενική κατεύθυνση και να πληρώσει έκαστος από 2 €.
2. Η κατάργηση της «σημαίας»: τίποτα δεν εξυπηρετεί αυτό το αναχρονιστικό μέτρο. Σε περιόδους πτώσης της ζήτησης, οι επαγγελματίες πρέπει να μειώνουν επίσης τις τιμές, όπως γίνεται σε κάθε ελεύθερη αγορά. Πόσο μάλλον που αν συνδυαζόταν με το σημείο (1), η κατάργηση της σημαίας θα επέτρεπε σε χαμηλότερες Κ/Ο ομάδες να χρησιμοποιούν το ΤΑΧΙ για τις μικρές διαδρομές τους
3. Η χρήση πολυθέσιων οχημάτων: ενώ εδώ και χρόνια, η αγορά αυτοκινήτων έχει γεμίσει με «πολυμορφικά» αυτοκίνητα 7+ θέσεων, οι οδηγοί ΤΑΧΙ παραμένουν προσκολλημένοι σε επιλογές ακατάλληλες για τον πραγματικό ρόλο του ΤΑΧΙ σε αυτή την πόλη. Ακόμη και μικρά van θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν
4. Η υιοθέτηση υβριδικών τεχνολογιών αυτοκίνησης: μάταια περίμενα να δω να γεμίζουν κίτρινα υβριδικά οι δρόμοι της Αθήνας. Παρά την εξωφρενική διαφορά στο κόστος χρήσης, οι κάτοχοι δεν τα προτίμησαν. Επίσης βέβαια, δεν κατανοώ γιατί ο ίδιος Νομοθέτης που απαγορεύει σε κοινούς πολίτες (που διανύουν το πολύ 7-15.000 χλμ. ετησίως στην πόλη) την πετρελαιοκίνηση ως επιβαρυντική του περιβάλλοντος, επιτρέπει σε 10.000+ ΤΑΧΙ (που διανύουν τουλάχιστον 100.000 χλμ. ετησίως στην πόλη) να ρυπαίνουν με το πετρέλαιο; Επίσης γιατί ο περισπούδαστος κος ΓΑΠ δε νομοθέτησε την υποχρεωτική μετατροπή σε υβριδικά των ΤΑΧΙ, ώστε να μειωθεί θεαματικά το ποσοστό ρύπων;
5. Η απελευθέρωση των ναύλων: τι είδους ελεύθερη αγορά είναι αυτή; Γιατί να μην μπορεί ο επαγγελματίας που πήρε υβριδικό να χρεώνει λιγότερο το χλμ.; Μάλιστα θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν εξωτερικά τα ΤΑΧΙ, ώστε ο επιβάτης να διαλέγει το οικονομικότερο και να ξεφύγουμε από στρεβλώσεις που μας κατατρύχουν τώρα.
Β. Καταστηματάρχες/επαγγελματίες του Κέντρου
Καλή η μεμψιμοιρία για την ερήμωση του Κέντρου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των εορτών, αλλά δε διαπίστωσα οι καταστηματάρχες να προβαίνουν σε κάποιες ουσιαστικές δράσεις. Ωσάν να ήταν και αυτοί κρατικοδίαιτοι (που δεν είναι) περίμεναν από το κράτος να λύσει τα προβλήματά τους. Κάποιοι επιτήδειοι συνάδελφοί μου διαφημιστές τους έπεισαν να ξοδέψουν και χρήματα σε μια εκστρατεία, λες και με τα ευχολόγια θα συντρέξει ο κόσμος στο Κέντρο…
Κι όμως, λύσεις υπήρχαν (και υπάρχουν): Οι Εμπορικοί σύλλογοι μπορούσαν πολύ απλά να ενοικιάσουν ιδιωτικά πούλμαν και να τα δρομολογήσουν ΔΩΡΕΑΝ στις βασικές διαδρομές!!! Σε μικρότερες διαδρομές, ακόμα και ΤΑΧΙ μπορούσαν να χρησιμοποιούνται, κατόπιν προσυμφωνίας με το Κράτος και με ειδική σήμανση (π.χ. ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ)!!!
Το κράτος μπορούσε και όφειλε να έχει επίσης επιδοτήσει παρόμοιες πρωτοβουλίες, που θα έδιναν ένα ηχηρό ράπισμα στους παρανομούντες και παράλογους υπαλλήλους των ΜΜΜ.
Αυτά θα ήταν ΠΛΑΓΙΑ ΣΚΕΨΗ!!!
Αλλά τείνω να πιστέψω ότι ο Φλαμεράιερ είχε δίκιο:
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΤΗ ΣΠΙΘΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου