ΚΑΪΝ

ΚΑΪΝ

Φαίνεται μ’ έχουνε καταραστεί

Από πληγές γρήγορα ν’αναρρώνω

Να έχω δείχνω ιδιαίτερη αντοχή

Στη στεναχώρια και στον πόνο

Απόγονη του Κάιν πρέπει να ‘ναι η φυλή

Που μ’έχει και εμένα γόνο

Αυτού που είχε αρχικά τιμωρηθεί

Αιώνια να περπατάει μέσα στο χρόνο

Να ξέρεις πως τη δύναμή μου αυτή

Θα άλλαζα σ’ ένα νεύμα σου και μόνο

Και θα ‘μενα στη θύμησή σου την οδυνηρή

Αιώνια πιστός σαν το ρωμαϊκό κερί να λιώνω